ADHD u kobiet często wygląda inaczej niż u mężczyzn, co sprawia, że bywa rzadziej diagnozowane lub rozpoznawane dopiero w dorosłym życiu. Jakie są różnice?

• ADHD u kobiet często nie wygląda tak, jak stereotypowo je rozumiemy (to nie zawsze jest o rozbieganym, nieuważnym dziecku). Kobiety częściej doświadczają trudności z koncentracją, które próbują ukryć przed otoczeniem. W efekcie mogą być określane jako „roztrzepane” lub „mało zorganizowane”, ich problemy bywają bagatelizowane, przez co czują się gorzej i nie mogą uzyskać adekwatnej pomocy.

• Mierząc się z codziennymi oczekiwaniami kobiety z ADHD mogą dążyć do perfekcjonizmu, starając się sprostać wymaganiom otoczenia i uniknąć błędów. Często towarzyszy temu poczucie winy za brak spełnienia oczekiwań, zarówno własnych, jak i społecznych.

• Hormony odgrywają istotną rolę w ADHD u kobiet. Fluktuacje hormonalne, związane z cyklem menstruacyjnym, ciążą czy menopauzą, mogą nasilać objawy ADHD, wpływając na koncentrację, nastrój i regulację emocji.

​

Świadomość, że ADHD u kobiet wygląda inaczej i wymaga indywidualnego podejścia, pomaga w znalezieniu odpowiedniego wsparcia i strategii radzenia sobie.